Министерството за образование и наука анализира во кои училишта има услови наставата да се организира во една смена. Министерката Весна Јаневска информира дека тоа е програмската определба на ВМРО ДПМНЕ, се однесува на основното и на средното образование и дека следува период на градење услови за да може да се реализира.

-Некои училишта можат тоа да го изведат и сега, но има и училишта во кои се работи во две или три смени. Во моментов во Министерството се прави анализа, по што, онаму каде што има услови, ќе побараме тие училишта да работат само во една смена. Ова е значајно не само затоа што е поприродно учениците наутро одморени да доаѓаат на настава, туку и затоа што овозможува подолг престој на учениците во училиште и реализација на многу дополнителни наставни и воннаставни активности. Оваа практика во светот се покажала како многу корисна, изјави Јаневска во разговор за Радио МОФ.

Додава дека во договор со Бирото за развој на образованието, кое има изготвено наставни програми за голем број изборни предмети, тие ќе им бидат понудени на училиштата.

Според министерката, „наставниците можат да ја користат слободата во процесот на поучување и со примена на разни методи, дидактички средства и слично, да ги реализираат наставните и воннаставните активности, со цел подигнување на квалитетот на образованието“.

Јаневска соопшти и дека план на новата Влада е претшколското образование, „во некое догледно време“, да влезе во системот на образование под ингеренции на Министерството за образование и наука, коешто ќе работи на обезбедување услови за да може повеќе деца да посетуваат градинка, како и на приспособување на програмите за воспитно-образовна дејност во градинките.

-Новата Влада ќе направи сѐ што е во нејзина можност да го намали чекањето за упис во градинките, вели Јаневска за Радио МОФ, посочувајќи дека приватните градинки се едно од решенијата за овој проблем.

-Во градинките или е преголем бројот на згрижени деца или воопшто нема градинки. Веќе сме сведоци дека локалните самоуправи почнуваат да го решаваат тој проблем. Приватните градинки се едно од решенијата за проблемот со чекањето за упис, не верувам дека ќе бидат достапни за сите граѓани, но очекувам дека ќе го намалат притисокот во државните градинки, рече Јаневска.

Во земјите од регионот денеска се активирани црвени или портокалови метео аларми кои предупредуваат на многу високи температури, а метеоролозите повикуваат на почитување на правилата во дадените временски услови.

Температурата синоќа беше 30 степени во Дубровник, 29 степени во Сплит, а 28 степени во Риека. Врвот на топлотниот бран во Хрватска е најавен за денеска. Во поголем дел од земјата ќе биде многу топло, а само три хрватски региони Осиек, Карловац и Госпиќ немаат издадено предупредување за екстремно високи температури.

Во сите земји од регионот е издадено предупредување за многу висок УВ индекс.

Во Република Српска и Федерацијата Босна и Херцеговина денеска се очекува температурите да достигнат до 39 Целзиусови степени, а во сила е портокалово предупредување. На повеќе места се очекува и тропска ноќ бидејќи минималната температура ќе се задржи над 20 степени.

„Преземете нешто, се очекуваат екстремно високи температури. Заштитете се себеси, децата и постарите лица. Постапувајте според советите издадени од надлежните органи“, предупредија метеоролозите.

Во Црна Гора ќе биде сончево и многу топло, а прогнозираната температура до 39 степени, во Подгорица дури 40 степени Морето ќе биде брановидно, а температурата ќе биде 25 степени.

Во Косово и денеска ќе се задржат високи температури до 36 степени, а здравствените власти предупредуваат да не се излегува на отворено во периодот од 10 до 16 часот и препорачуваат лесна облека, избегнување тешка храна и хидратација.

Исклучително топло време ќе се задржи и во Македонија. Според УХМР, особено топло ќе биде од утре, четврток, до средината на следната седмица, кога на повеќе места ќе биде активирано портокалово ниво за опасност од високи температури.

На 09.07.2024 во ОВР Прилеп Е.А.(37) од Прилеп пријавил дека со Е.Б., со кого од претходно се познавале, со патничко возило „даеву“, кое тој го управувал, заедно дошле до „Маркови кули“.

Според пријавеното, Е.Б. физички го нападнал со употреба на метален предмет, а потоа го однел кај местото познато како „Германска чешма“, кај с.Дабница каде што повторно физички го нападнал, а потоа го врзал, му одзел пари и заминал.

Според пријавеното, на нападите им претходела расправија во врска со сопругата на Е.Б..

Се преземаат мерки за расчистување на настанот – информираат од СВР Битола.

Ветувањето кое што го дадовме дека до крајот на 2026 година дека ќе има функционален автопат Кичево-Охрид, ќе го реализираме. Како ќе правиме ќе правиме, автопатот Кичeво-Охрид ќе го завршиме до крај на 2026 година, истакна министерот за транспорт Александар Николоски на новинарско прашање на трибината поврзана за развој на градежништвото.

Тој истакна дека во однос на автопатот Охрид – Кичево детектирани се бројни проблеми пред се експропијацијата и дислокација на приватни објекти.

“Значи, во однос на изградбата на автопатот Охрид – Кичево има бројни проблеми. Ние ги детектираме во моментов. Дел се поврзани со експропријација, дел се поврзани со проектирање на косини, дел се поврзани со објекти коишто се на самата траса, пред се бензински пумпи коишто треба да се дислоцираат, а се на самата траса и она што можам да ви кажам е дека тоа го напишавме во нашата програма, ќе го реализираме и до крај на 2026 година Охрид – Кичево ќе биде завршен”, изјави министерот Николоски.

Иницијативниот одбор за отварање на спортските објекти – Универзалната сала и спортската сала “Македонија” во Прилеп, денеска имаше состанок со спортските клубови и спортистите.

Одворот доби особена поддршка и од бизнис секторот, од каде како претставник беше присутна и сопственичката на прилепската компанија “Комфи Ангел”, Ирена Јакимоска.

На состанокoт се покрена иницијатива до Министерството за спорт и до министерот Борко Ристовски за отварање на двата спортски објекти во Прилеп.

Очекувањето е дека конечно ќе се најде решение за спортистите и спортските клубови во градот под Марковите Кули.

Сместено во централниот дел на Македонија во општина Чашка, на 800м. надморска височина во прекрасните пазуви на планината Даутица, се наоѓа селото Ореше.

Ореше е едно од најубавите села во овој дел на државата кое изобилува со прекрасна и живописна природа, вода, густа шума и прекрасни луѓе.

Селото има огромен потенцијал за развој на планинскиот туризам, но како и други краишта од нашата преубава земја, ретко кој го знае и ретко кој уживал во овие недопрени убавини.

Како и другите планински села и Ореше не го одминала миграцијата, па според некои податоци селото денеска брои околу стотина жители, а имало времиња кога тука живееле околу 1.000 луѓе.

Орешани се снаоѓаат и сега засега успеваат да ги одржат родните огништа, но кога државата би вложила поголеми средства во развој на овој вид туризам, Ореше сигурно би било примамлива дестинација за голем број туристи од земјата и странство.

Низ селото течат две помали реки кои потоа се вливаат во реката Бабуна, а до него се доаѓа и од Велес и од Прилеп.

Од Велес преку Чашка, селото е оддалечено 50тина километри, а од Прилеп се доаѓа преку Стровија.

Во селото има две цркви Св. Богородица и Св. Петка, а на 3 км. оддалеченост се наоѓа и преубавиот манастир Св. Ѓорѓија.

Преубавиот манастир од сите страни е обиколен со густа шума, па престојот тука е вистинско доживување. До него води асфалтиран пат, па доколку го посетите селото немате оправдување да не го посетите и ова духовно светилиште.

Храмот располага со стари и нови конаци, со прекрасно уредени соби, купатила, како и опремена кујна и трпезарија. Дворот го красат разно разни садници со цвеќиња, а има и детски реквизити.

Главната манастирска слава е посветена на Свети Ѓорѓи, па највесело и најброни се посетителите за овој празник. Доколку сте авантуристички расположени пак, на 2,5 км планирање од манастирот се наоѓа и преубав водопад, што е дополнителен поттик да уживате во недопрените природни убавини на планината Даутица.

Во селото има продавница каде селаните ќе ве пречекаат со убав муабет, пиво, мезе… и ќе уживате во секоја минута додека сте тука.

Интересна е и легендата за основачот на селото која ви ја пренесуваме во продолжение:

Основач на селото Ореше е дедо Дамјан, родум од селото Росоки, Дебарско.

На млади години бил ќаја кај еден бег во Цариград. Еднаш, бегот се пофалил пред една од неговите анамки дека има тапија од султанот за некаков голем имот кој ќе го направи многу богат и ѝ ја покажал тапијата. Ќајата го слушнал нивниот разговор, па го следел бегот каде ќе ја скрие тапијата и за да му се одмазди за неговото лошо поведение кон него, му ја украл тапијата и избегал. Ќајата со тапијата долго време скитал без да смее да се појави во родниот крај, дури скитајќи од село на село не пристигнал во селото Капиново. Во тоа село се спријателил со капиновчанецот Стефан и останал да живее во неговата куќа. По престојот од околу две години кај него, од жал за родниот крај, дедо Дамјан тешко се разболел и за да ја излекува својата болест, морал да замине во родниот крај. Стигнал во Росоки, поживеал малку со родителите и се верил за една селска девојка.

Но, и родниот крај не го задржал. Тогаш почуствувал тага за планината Бабуна и на својата вереница ѝ соопштил дека откако ќе се земат, ќе заминат да живеат во еден многу убав крај далеку од нивното село. Штом за таа работа слушнале домашните на девојката, нејзе веќе ѝ забраниле да се гледа со својот вереник и тој сам заминал за Капиново. Цели три години ајдутувал и во еден судир со арнаутите-арамии бил тешко ранет и едвај стигнал до Капиново каде што благодарение на пријателските грижи на Стефан, бил спасен. Чистиот планински воздух благотворно влијаел врз Дамјана и тој го благословувал бога за овој рајски пристан. Дамјан наполно штом оздравел, конечно решил да се насели во близината на Капиново и макар што неговиот пријател Стефан го молел да остане да работи на неговиот имот, тој решил да создаде свое пријатно катче близу до некоја река, таму да изгради своја колипка и да работи на сопствен имот. Во него се појавила мислата да засели ново селце – карактерна црта на мијачкиот народ кој тежнее кон свој простор за своето семејство и заедно со својот пријателот Стефан, почнал да ја бара ветената земја. Оделе околу Стровија, но не му се допаднало местото, оделе и кон Маргари, но и таму не му се допаднало, но на враќање, минувајќи низ планината Даутица, кога почнале да слегуваат по течението на Орешка Река и кога стигнале до местото каде што денес се наоѓа селото Ореше, Дамјан застанал од чудесната убавина пред нив. Тогаш на тоа место имало само едно бачило на кое ќаја бил некојси Орешко.

Пријателите застанале, Дамјан бил восхитен од убавата планина штедро напојувана од обилната бистра Орешка Река и решил тука да се насели и тука да изгради свој дом. Му се допаднало тоа катче, таа мала котлинка заобиколена од сите страни со големи планини покриени со букова и дабова шума и наводнувани од мноштво бујни планински потоци кои ги распрскуваат водите низ планинските сочни ливади. Во таа котлинка со помошта на Стефан и момокот Орешко, Дамјан изградил своја куќа. И кога ја исполнил својата заветна приказна, се видел осамен и мислата почнала да му бега кон селото Росоки, по неговата прва љубов. Домашните на неговата избраничка слушнале за неговите ајдучки подвизи и збор не давале да се каже во нивната куќа за Дамјана. Откако не му ја дале невестата, Дамјан со неколкумина другари ајдути, влегува во Росоки, ја грабнува избраничката и ја одведува во својот нов дом и со неа се венчава во село Капиново. Така, ајдукот Дамјан во својот дом донел домаќинка од својот роден крај зашто како Мијак, тој по секоја цена сакал да ја задржи старата племенска традиција и да се ожени за девојка од мијачко потекло.

По настанувањето во новото село, за да не живее осамен, Дамјан почнува да ги убедува своите блиски роднини да се населат во неговото село. По долги убедувања во селото дошле Китан од Могорче, а потоа и неколку семејства од дебарските села Лазарополе, Гари и Галичник, кои од зулумите на арнаутските банди избегале од родните села. Во знак на благодарност кон момокот Орешко кој несебично им помагал на новодојденците, новото село Мијаците го нарекле Ореше. Набргу потоа, поради зулумите на Арнаутите, од Лазарополе со семејството доаѓа и дедо Чупче, родоначалникот на семејството Чупарови. По кусиот престој во село Ореше, нему му се допаднало друго место за селиште и се населува на четири-пет километри подалеку од Ореше. Од село Могорче, пристигнал и дедо Митре, таткото на поп Илија, подоцнежен свештеник во село Папрадиште, за една година новото село веќе броело десетина куќи кое поради изобилието на папрат, доселениците го нарекле Папрадиште. Населувањето на селата Ореше и Папрадиште се случило кон почетокот на седумнаесетти и почетокот на осумнаесетти век, тие две селца по неколку поколенија доста се прошириле, а со својата особеност во носијата и со дебарските навики и обичаи многу се разликувале од селаните во другите велешки села. Орешани и папрадиштани се гордеат со своето мијачко потекло зашто сметаат дека нивното старо племе Мијаци во секој поглед е на повисоко стапало од останатите македонски племиња. Тие слепо се придржуваат на својата мијачка носија, особено жените, и со запазените обичаи, навики, преданија и наречјето на своите дебарски предци, тие се големи сепаратисти и не се посватуваат со населението од околните села од брсјачките племиња. Во својот сепаратизам, Мијаците од Ореше и Папрадиште одат до таму што ако в село им влезе човек од околните села, децата прибегуваат кај мајка си или татка си, соопштувајќи им ја непријатната вест, „леле мајко, брсјак дојде!“.

Поранешнатaта Специјална обвинителка Катица Јанева веќе нема да може да го користи правото на т.н делумна слобода откако била фатена дека не оди на работа во адвокатската канцеларија на нејзиниот син Лазар Јанев.

Службени лица од Управата за извршување на санкции по добиени информации извршиле увид во канцеларијата и затекнале дека таа е затворена односно нема никој. Јанева веднаш била вратена во затворот во Идризово.

Таа била должна да се пријави ако не е таму. Направен е записник и веќе нема да може да користи делумна слобоа.Таа има право повторно да побара, но со оглед дека го прекршила веќе нема да и биде дозволено-потврди за „Пресинг ТВ“ директорот на Управата Александар Пандов.
Катица Јанева доби 7 години затвор за злоупотреба на службената положба во случајот „Рекет“.

Општина Битола, согласно склучениот договор со економскиот оператор, од денес започна со подготвителни активности на терен за изградба на улицата кај новиот маркет „Лидл“ и трговскиот комплекс „Блис“.

Градежните работи ќе се изведуваат согласно потребите за Основниот проект – Изградба на улица крак „Илинденска“ – 1 од ДУП за Ушици блок 5 и реконструкција на постојна крстосница „Дулие“, а додека траат работите на терен ќе биде воведена времена измена на режимот на сообраќај, согласно одобрениот сообраќаен проект.

Да се ​​остави бакшиш (или не) на келнерите во кафулињата и рестораните ширум светот е прашање што им пречи на многу патници бидејќи обичаите за бакшиш не се исти во сите земји. Во Велика Британија, Германија, Данска и Шведска, по правило, гостите во кафулињата и рестораните додаваат 10 отсто од сумата на сметката, додека Французите, Италијанците и Шпанците обично оставаат бакшиш во износ од 5 отсто од сметката, пишува Punkufer.

И додека Американците бакшиш оставаат дури и ако услугата не била добра, во Јапонија такво нешто никогаш не се случува.

Во земјата на изгрејсонцето, правилата на однесување се различни. На пример, никогаш нема да видите Јапонец како јаде додека оди, го дува носот на јавно место, а повеќето граѓани на оваа земја ја намалуваат јачината на звукот на своите телефони во јавниот превоз. Во Јапонија оставањето бакшиш не само што е необично, туку е и срамно, па дури и грубо.

Културата на давање услуга без бакшиш можеби ни е незамислива, но во далечната источна земја е сосема спротивно. Ако му дадете бакшиш на келнерот, тој ќе се навреди. „И покрај предупредувањето за бакшиш во Јапонија, некои туристи инсистираат да ја покажат својата благодарност со пари – но тоа не функционира така во оваа земја“, открива Џејмс Мунди од InsideJapan Tours за Би-Би-Си. Тој додава дека не е необична глетка да се види келнер како трча по гостин за да ги врати парите што ги оставил за бакшиш. Едноставно на туристите не им е паметно дека Јапонците си ја вршат работата со гордост и дека е доволно да се каже oishikata (вкусно беше) или gokizo sama (благодарам што го подготвивте јадењето) и малку да се поклонат, ако сакате да се заблагодарите за добра услуга.

Во петок на 12 јули е Петровден, а во сабота на 13 јули е Павловден, празници со кои се поврзани многу обичаи во Македонија

Петровден повеќе се смета за црковен празник, постарите луѓе одат во црквата, а кој постел во Петровденскиот пост се причестува. На овој ден може и да се работи зашто е во време на најголемата жетва. Според верувањето дури и светецот (Св. Петар) тој ден земал срп и жнеел, а некој го држат празник само до пладне, а попладне работат.

Именден празнуваат: Петар (Камен, Каменко), Петре, Петра, Петранка, Петруна. Следниот ден празнуваат: Павле, Пајо, Павлина…

Во Лазарополе и Галичник, Петровден се сметал за голем празник, тогаш иделе печалбарите и тогаш се правеле и свадбите. Останало забележано дека некогаш во двете села на тој ден имало по 50 свадби, а удирањето на тапаните се слушало дури во Албанија.

По примањето на Светиот Дух апостолите се растуриле по светот за да ја проповедаат светата Христова вера. На тој план меѓу нив најповеќе се истакнале светите апостоли Петар и Павле. На иконите, светите апостоли Петар и Павле се претставени заедно, Петар со клучеви од рајот, а Павле со меч, симбол на сопствената смрт.

Светиот апостол Петар е роден на брегот на Галилејското Езеро. Потекнувал од рибарско семејство и еднаш кога ловеле риби на езерото ги видел Исус и ги повикал по што Петар заедно со брат му Андреј го напуштиле рибарскиот занает и му се придружиле. Така од ловци на риби станале ловци на човечки души. Првото име му било Симон, а кога Исуса го признал за син Божји, овој го нарекол Петар, што значи камен (карпа). Со тоа Исус сакал да каже дека својата црква ќе ја изгради врз верата на Петар што била цврста како камен.

Затоа што бил силен поборник и пропагатор на Христовата вера Петар бил трн во очите на еврејските свештеници, кои чекале погодна прилика да му се одмаздат. Еднаш на стари денови Петар дошол во Рим кога владеел Нерон, голем безбожник и тиранин, противник на христијанството, а христијаните ги фрлал во арените со лавови. Тој и апостол Петар го осудил на смрт, но кога сакале да го погубат со распнување Петар ги замолил да не го прават тоа зашто не е достоен да умре како својот учител Исус Христос, туку да го распнат со главата надолу. Егзекуторите така и направиле и на 12 јули (или 29 јуни според стариот календар) во 61 год., светиот апостол Петар во големи страдања го завршил животот. Во близината на Рим, истиот ден исечен од противниците на христијанството е и светиот апостол Павле.

По Петровден доаѓа Павловден, ден на апостолот Павле кој не бил меѓу оние познати 12 Христови апостоли, но поради многуте заслуги Светата Христова црква го ставила во редот на апостолите. Во почетокот бил противник на христовата вера и прогонувач на христијаните, за подоцна да стане најсилен пропагатор на ова учење. Но еднаш кога патувал за Дамаск за да се бори против христијаните му се случило нешто што од корен го изменило неговиот живот. Одеднаш блеснала силна светлина и тој паднал на земјата. Од светлината слушнал глас: „Савле, Савле, зошто ме прогонуваш?“ „Кој си ти?“ – прашал исплашениот Савле. „Јас сум Исус кој ти го прогонуваш!“ – одговорил гласот. „Господе, што да правам?“ – запрашал Савле. „Стани и оди во Дамаск. Таму ќе ти кажам што да правиш!“ Савле станал но ништо не гледал. Придружбата го одвела во Дамаск каде што останал три дена. На третиот ден дошол еден побожен човек кој му рекол дека е испратен од Исус да му каже дека е време да прогледа и да се исполни со Светиот Дух. Во тој момент му се вратил видот, тој се крстил и од најжесток противник на христијанството станал негов најголем афирматор.

Преданието за Петар и Павле вели:

-Петре и Павле биле браќа – побратими. Сек’де заедно оделе, ама Павле бил болен. Петре си рекол: Ов’ј жоек ќе умрит, ја ај да му ископам гробот. Ко фатил да му копат, дошол Ристос и го опитал: Шо копаш бре Петре? -Ами Павле је болен рекол, та му го коп’м гробот. –Ја ај легни да видиме, али чинит за тебе! Петре легнал и не станал веќе. Ето затоа рекле: Не копај гроб за друѓего, за да не влезиш сам во него. Петре копаше гроб за Павлета, ама сам умре во него, а Павле си остана ушче да си живејт.