Дејвид Глешин (78) веќе 25 години престојува на оддалечен остров во северна Австралија. Пред да се пресели на овој остров, тој беше успешен претприемач кој тежеше околу 30 милиони долари. Тој вели дека поседувал две јахти, неколку имоти на брегот и се дружел со титаните на австралиската трговија.
Денес живее сам и ретко се враќа во цивилизација. Прашање кое мачи многу луѓе: Што го натера поранешниот мултимилионер да промени луксуз и удобност за живот на пуст остров?
Пред 40 години, Дејвид Глешин имал успешна деловна кариера. Неговото детство било идилично, уживал да биде во близина на пристаништето и опкружен со своето семејство. Откако дипломирал трговија и менаџмент, Дејвид решил да продолжи кариера во тутунската индустрија. Меѓутоа, со текот на времето почувствува дека сака нешто повеќе од корпоративниот свет. Сонувал да ги реализира своите бизнис идеи и да направи нешто свое.
Еден ден, неговиот пријател му пришол со интересна понуда – му покажал мапа која наводно ја означувала локацијата на рудник за злато во Папуа Нова Гвинеја. Верувајќи во богатството што може да се најде на локацијата, Дејвид успеал да собере импресивни 2 милиони долари капитал и да основа фирма за истражување на околината. Фирмата започнала да котира на Австралиската берза, што му донело на Дејвид дополнителен престиж и финансиски успех.
Како и да е, тоа не траело многу долго. Во понеделникот, 19 октомври 1987 година, светот се соочи со драматичен момент кој ќе остане врежан во сеќавањето на многу луѓе во тоа време како „црн понеделник“. На Волстрит, епицентарот на светските финансии, дојде до остар пад на вредноста на акциите, што во рок од само 24 часа доведе до загуба на над 500 милијарди долари капитал. Оваа катастрофа го одбележа еден од најтемните моменти во историјата на светската берза. Следниот ден, Австралија ги почувствува последователните потреси од овој глобален колапс, бидејќи нејзиниот пазарен индекс го следеше Волстрит. Во текот на следните два дена, многу акции на австралискиот пазар паднаа за застрашувачки 40%, предизвикувајќи шок и паника кај инвеститорите, а на тоа не беше исклучок ниту фирмата на Дејвид.
Во овој виор на финансиската криза, Дејвид се соочил со драматични и тешки моменти. Речиси целото негово нето богатство било врзано во акции, а како претседател чувствувал голема одговорност кон своите инвеститори. Сепак, неговите високоризични инвестиции, особено во рударскиот сектор, претрпле големи загуби.