Во 1972 година, Јосип Броз Тито се подготвувал да го прослави јубилејниот 80-ти роденден, а со него и цела Југославија.
Сепак, првриот потврден случај на големи сипаници, за кои во Југославија се верувало дека се исчезнати, се закануваше дека ќе ги помати плановите, како на Тито, така и на Југословените.
“Тито не се појави ниту еднаш на телевизија за време на епидемиjaта”, се присетува Зоран Радовановиќ, епидемиологот кој се бореше со најголемата епидемиja во Југославија.
Епидемиjaта траела до 19-ти мај 1972 година, кога од болницата излезе последниот излечен пациент.
Шест дена покасно, на стадионот на Југословенската народна армија- денешниот стадион на Партизан- беше одржано трационалното одбележување на Денот на младоста.
Светот учел од Југославија како да се справи во kpизна состојба. Тито добивал признанија од најголемите светски лидери. Тој сметал дека потребно е да се донесат правилни одлуки и да се делува.
Можеби можеме да научиме нешто од минатото. Прес-конференциите, пи-ар триковите и политизирањето нема да излечат никого. Потребно е фокусот да биде насочен кон делувањето, а не кон зборувањето.