Православните христијани денес го слават Вознесението Господово или Спасовден. Овој празник се паѓа 40 дена по воскресението Христово. Спасовден секогаш се паѓа во четврток во шестата недела по Велигден и е еден од десетте празници посветени на Христа.
Четириесет дена по Воскресението, Спасителот го остварува она што го вети од почетокот. Се врати при Својот Отец за да Го испрати при учениците Духот на Вистината. Оттогаш Христос седи од десната страна на Отецот.
Според христијанското верување, со воскресението Господ покажал дека е посилен од смртта и 40 дена од воскресението неговите ученици се нашле зад трпезата. Тој ден Христос повторно им се јавил и им рекол:
„Одете по светот и проповедајте го Евангелието на секое суштество. Кој ќе поверува и ќе се крсти, ќе биде спасен, а кој нема да поверува ќе биде осуден“, се наведува во Новиот завет.
На Спасовден не се работи никаква тешка работа, зашто е голем празник кој, според верувањата, може да го спаси домот од неволја, а децата од болест.
Според народното предание, тој ден Бог се спасил од лошите луѓе и заминал – се вознесе – на небото, а останала приказната дека Бог избегал во рајот од злите и непослушни луѓе на Земјата. Ова е многу среќен ден, кога сè треба да се започне зашто ќе роди со успешен плод.
Уште од античко време, Спасовдан, како длабоко вкоренет празник во народот, е пролетен празник на сточарите и земјоделците.
На Спасовден наутро не се јаде ништо додека не се вкусат јагоди.
Според народните верувања, на Спасовдан мажите не треба да се бричат, жените не треба да се мијат, а децата да не се капат.
На Спасовден, сметале нашите прабаби, не треба да спиете преку ден за да не дремете цела година.
Тој ден, по одењето во црква, побогатите канеле гости на ручек, додека посиромашните останувале да се дружат пред црквата каде што народот се собирал и се радувал.
Вообичаено било и на Спасовден да се капе во река, пред да зајде сонцето.