Животот не е едноставен и честопати доживуваме некои ситуации кои тешко ни паѓаат, тажни сме поради нив, па дури и депресивни. Ни станува сеедно за се и не сакаме да се бориме понатаму.
Колку и да е тешко, не смееме да се откажеме, од нас, од животот. Секој од нас поминува низ нешто тешко и се бори со тоа. Тој се бори и турка понатаму во животот, кренете ја главата горе. Колку и да имате проблеми, запомнете дека не сте единствени и дека има луѓе кои се борат со многу поголеми проблеми, но не се откажуваат.
Овде ви донесуваме приказна раскажана од д-р. Ариф Арсланагиќ за тоа колку стравот може скапо да нè чини:
„Се сеќавам на еден млад кројач кој дојде на преглед. Тој беше слаб, блед, брзо се заморуваше, тогаш се посомневав на тешка анемија. Тој тогаш ми рече дека столицата му е црна како катран. Ова укажуваше на присуство на чир на желудникот или цревата, па дури и негово пукање, што значеше итен случај и потребна операција.
Му објаснив дека ако не се хоспитализира и не се оперира, дека ќе дојде до крварење и смрт. Тој не сакаше да ме послуша. Иако сите го убедувавме и семејството и пријателите, тој се плашеше од операција, иако му требаше. Се плашеше од болници, операции и отиде дома. За жал, тој почина по неколку дена “.
Ова е навистина тажно затоа што треба да се лекуваме и да не дозволиме болеста да нè изеде. Не смееме да се откажеме од нашиот живот толку лесно. Да не дозволиме стравот да победи, затоа што сите се плашиме од нешто, но има граници. Ние мислиме на себе, на другите. Ние се бориме за себе, за другите.