Патријархот ерусалимски Диодор 1-ви (1981-2000) 19 години по ред го прими Светиот Оган додека беше поглавар на својата месна црква.
Во интервју ги сподели деталите за чудото:
„Кога ќе се изгаснат сите светла, јас се грбувам и влегувам во гроб
Оттаму, во темнината, си го наоѓам патот до внатрешниот дел… Таму клечам со свет страв и… Читам одредени молитви кои ни се пренесени низ векови и чекам. Понекогаш чекањето трае неколку минути, но најчесто се случува чудо веднаш по читањето на молитвите. Од длабочината на каменот врз кој лежеше Телото Христово, излегува неопислива Светлина. По правило, има сина нијанса, но бојата може да се промени…
Секоја година се појавува поинаку. Понекогаш ја покрива само плочата со ковчег, понекогаш ја исполнува кувуклија (собата) со светлина, така што луѓето стојат надвор… види дека малата соба е исполнета со светлина.
Оваа светлина не гори. Во сите 16 години од мојата патријаршија во Ерусалим, никогаш не сум ја изгорел брадата кога ја примав Светлината…
На одредено место, оваа Светлина се издига нагоре, формирајќи столб чиј пламен има различна природа, и така можам да ги запалам моите свеќи…
Ова чудо… го прави Воскресението Христово толку реално и живо за нас, како да се случило пред само неколку години…
Живеам во Ерусалим од 1939 година, откако дојдов во градот на 15 години. Сите овие години бев присутен на службата за доаѓањето на Светата Светлина и сведочев на ова чудо 61 пат.
За мене, нема прашање дали верувам во чудо или не. Знам дека е ВИСТИНА.