Професорот и првиот министер за односи со странство во независна Македонија, Денко Малески во колумна за бугарската агенција БГНЕС изразува загриженост од недостигот на демократска дебата и размислување во Македонија.
-Овој дух недостасува насекаде, дури и во музиката, што се случи и со брилијантниот Васил Гавранлиев, кому му посакувам успех на Евровизија, вели Малески.
Недостасува дури и на највисоко ниво.
-Актуелниот претседател Стево Пендаровски рече дека нашата земја не е во можност да реши ниту еден голем проблем без странско учество. Ова, се разбира, е голем срам за лидерите на партиите, но и за него лично. Ова е срамота за нас како граѓани. Но, ова само потврдува дека македонската политика нема демократско размислување, како и врочем и меѓу новинарите и историчарите, оценува Малески.
Тој прашува дали можеби решението е во помош од странците.
„Ако вклучиме странски посредници во македонско-бугарскиот спор, што нема да се случи се додека не бидат загрозени интересите на големите земји, т.е. НАТО, тогаш тие ќе се консултираат со нивните историчари, кои ќе ги известат не за нашата или бугарската, туку за западната политичка и историска литература, која е најблиску до историските факти.
Во еден таков разговор, некои работи што ќе ги слушнеме ќе ни се допаднат, други не.
Дека македонската нација и јазик постојат, и не само што никој не треба да ги негира, туку напротив, секој треба да се однесува кон нив со почит. Како сојузници во големата антифашистичка борба за време на Втората светска војна, заедно со другите југословенски народи, имаме трајни и нераскинливи врски.
Сепак, постојат само две земји на Балканот кои немаат средновековно историско наследство, но се современи, модерни земји: Словенија и Македонија.
Тие исто така ќе ја објаснат пан-бугарската идеја и како геополитиката го забрза создавањето на македонската нација од средината на 19-ти и особено во 1930-тите и 40-тите години на минатиот век.
Што се однесува до Кирил и Методиј, тие прво ќе ни објаснат дека секаде во Европа, писменоста и христијанството се шират од раздвижените градови Венеција, Дубровник или Солун, од економските и културните центри до внатрешноста. Така, и Македонците и Бугарите ќе разберат дека светите браќа биле, всушност, пред се византиски службеници, а не Македонци или Бугари.
Можеби тогаш конечно ќе разбереме од каде доаѓа сличноста меѓу грчката азбука и нашата кирилица и ќе престанеме да се расправаме дали ние или Бугарите сме лулка на словенската цивилизација…“
Од колумната на професорот Денко Малески за БГНЕС.