Научниците откриле дека мачките не препознаваат ниту благо, ниту горчливо. Но зошто тогаш се толку пребирливи кога станува збор за храна?
Потребата за разликување на горчлив вкус кај животните се развивала еволуциски: видовите кои се хранат со растенија, тоа им помагало да ги препознаат отpoвните растенија.
Кај луѓето, за препознавање на горчлив вкус, одговорни се рецепторите TAS2R38 i TAS2R43.
Мачките се единствените грабливци на кои не им е потребна растителна храна, па нивната способност за препознавање на горчлив вкус е изгубена во процесот на еволуција.
Истражувачите откриле дека мачките не препознаваат ниту благ вкус, наместо тоа, нивните рецептори напорно работат како би разликувале различни вкусови на месо.
Како резултат на тоа, мачките се многу пребирливи кога станува збор за храната: она што за луѓето е вкусно – мачките можеби нема да ги интересира.
Научниците од две меѓународни организации, AFB International i Integral Molecular, спровеле истражување за рецепторите за вкус кај домашните мачки (2015).
Низата на експерименти вклучувале употреба на неколку материи со горчлив вкус во разни нијанси. Тоа се особено фенилтиокарбамид (PTC) и пропилтиоурацил (PROP), чија молекуларна структура е слична на структурата на брокула, како и алоин и денатониум, кои често се додаваат во лековите.
Се покажало дека рецепторот TAS2R38 кај мачките не реагира на PROP и речиси е неосетлив на PTC.